Origineel gepost op Livewire op 26 september 2011
 |
| Executie in Wit-Rusland |
Ik ontmoette kolonel Oleg Alkaev in Berlijn in oktober 2008. Hij was directeur van de gevangenis voor voorlopige hechtenis (Sizo) 6 No.1 in Minsk tussen 1996 en 2001. In die hoedanigheid was hij verantwoordelijk voor een executiepeloton van 13 man.
Hij publiceerde in 2006 een boek om zijn ervaringen te beschrijven.
Hij publiceerde in 2006 een boek om zijn ervaringen te beschrijven.
We namen ook een video-interview op met kolonel Oleg Alkaev in 2008. Het was een huiveringwekkende ervaring hem te horen praten over het leed waarvan hij getuige was geweest en over de uitvoering van de doodstraf.
Zijn woorden in deze video geven een sterk beeld van het doden door de staat in Wit-Rusland. Luister naar hem hoe hij beschrijft dat de gevangenen niet wisten dat ze zouden worden geëxecuteerd en dat de moeders van de ter dood veroordeelde gevangenen op bezoek kwamen bij hun zonen, zonder dat ze wisten dat ze al dood waren.
Gevangenen in de dodencel in Wit-Rusland worden slechts enkele ogenblikken vóór de executie ingelicht. Ze wordt uitgevoerd door een nekschot. Soms is meer dan één kogel nodig. Het lijden en angst van de families van ter dood veroordeelde gevangenen wordt nog versterkt door de geheimhouding rond de executies.
Dit jaar richten we samen met het Wit-Russische NGO mensenrechtencentrum "Viasna" een petitie aan de president van Wit-Rusland om de doodstraf af te schaffen. Wit-Rusland is het laatste land in Europa en de voormalige Sovjet-Unie dat nog executies uitvoert.
Rond de tijd van de Werelddag tegen de doodstraf op 10 oktober, verzamelen we zoveel mogelijk handtekeningen, zodat Viasna met een krachtige boodschap naar de Wit-Russische autoriteiten kan stappen. De Werelddag tegen de doodstraf is binnenkort, teken de petitie * en vertel het voort!
Vertaling van de onderschriften :
- In het begin voelde ik me er wat ongemakkelijk bij, maar later...
- besefte ik dat het een job was als een andere... Ik voelde me ok.
- Ik vertelde de veroordeelde dat hij zou worden geëxecuteerd.
- Het enige dat ik bewust deed
- was hem duidelijk maken dat hij niet onmiddellijk zou worden geëxecuteerd,
- dat hij eerst naar een andere plaats zou worden gebracht.
- De veroordeelde zou dan meegaan in de hoop dat er hem nog wat tijd restte.
- In werkelijkheid zou hij binnen de paar minuten worden geëxecuteerd.
- Hij verliet de kamer met hoop... Ik denk dat ik het hem zo gemakkelijker maakte te sterven.
- Een mens vecht elke seconde voor zijn leven.
- Van de familie komen gewoonlijk de moeders naar hier
- en gewoonlijk is het een grote schok voor hen.
- Ze worden hysterisch omdat ze allen hopen...
- Ik weet niet waarop zij hopen...
- Ik was getuige van veel leed en het is niet prettig om aan te zien
- nadat hen verteld werd dat hun zoon of familielid 'er niet meer was in overeenstemming met zijn straf'.
- Ze gingen dan allemaal naar de baas, ik dus, om zeker te zijn dat het zo was.
- Ik herhaalde dat hij niet meer in de gevangenis was, maar ik vertelde hen niet dat hij was neergeschoten.
- Dat mocht ik niet. Hij 'heeft de gevangenis verlaten', dat was alles.
- Wanneer, hoe en waar - dat zeiden we niet. Ik kan hun leed begrijpen.
- Dit was het moeilijkste aan mijn job.
- Veel van de familieleden realiseerden zich dat hun geliefde was geëxecuteerd
- en ze vroegen mij waar hij was begraven, en hoe ze het lichaam konden verkrijgen...
- en waarom ze het lichaam niet konden verkrijgen. Ik kon die vragen niet beantwoorden.
Heather McGill
_______________
* Engelstalig ; klik op 'act now'
Je kan nog meer doen : op 1 oktober start Amnesty Vlaanderen een schrijfactie Wit-Rusland : stop de doodstraf
Heather McGill
_______________
* Engelstalig ; klik op 'act now'
Je kan nog meer doen : op 1 oktober start Amnesty Vlaanderen een schrijfactie Wit-Rusland : stop de doodstraf
Geen opmerkingen:
Een reactie posten