Bezoek aan San José de Apartadó - deel 1

Door Wendy Van Dyck, Amnesty-activist

Buenos dias !

Dagboek van Wendy

Ik ben Wendy. Al meer dan zes jaar ben ik vrijwilliger bij Amnesty. Er is één verhaal dat me steeds is bijgebleven : de Vredesgemeenschap van San José de Apartadó. Gewone mensen die tegen wapens waren op hun gebied en daardoor vermoord werden… dat vond ik altijd zeer raar. En dan het bloedbad van 21 februari 2005… die mensen en kinderen die dan werden vermoord… kon ik niet begrijpen.

Ik ga ook heel graag op reis. En dan houd ik een dagboek bij. Ik schrijf daarin wat we hebben bezocht en wat we allemaal deden op reis. Thuis neem ik af en toe dit dagboek eens vast en lees ik daar terug in. Zoals nu… Ik sla de bladzijde open waarin staat:

14 tot 20 augustus: bezoek aan de Vredesgemeenschap in San José de Apartadó.

Onze groep bestond uit vijf mensen: Elisabeth (Colombiaanse) Mariarita en Flavio (Italianen), Sebastiaan (Oostenrijk) en ik. We vertrokken vanuit Medelínn richting Apartadó. Ik had een slechte hamburger gegeten en de vlucht was turbulent. Maar de reclame van het leger aan de luchthaven gaf me een wrang gevoel. “We moeten het leger dankbaar zijn” staat er op de affiche… Zij maken het leven van de mensen van de Vredesgemeenschap toch ook moeilijk?

Bord van de Vredesgemeenschap

Aan de luchthaven stond onze gids Jairo ons op te wachten. Eerst reden we mee met de taxi en daarna moesten we op een jeep overstappen richting de Vredesgemeenschap. Langs de wegen stonden vele soldaten te wachten en te kijken. Bij onze aankomst in het gehucht San Josécito kregen we een hartelijk ontvangst en lekker eten.

We maakten een planning op voor de volgende dagen. We trokken namelijk van het ene gehucht naar het andere. Zo zouden we de hele Vredesgemeenschap leren kennen. Dit was het plan:

• Zondag 15 augustus: San Josécito naar het gehucht La Union
• Maandag 16 augustus: La Union naar Mulatos
• Dinsdag 17 augustus: Mulatos – San Josecito.

Dit plan draaide echter anders uit...

We vertrokken zondagavond rond 17u ‘s avonds naar La Union. We kregen een paard en twee muilezels. Het regende en het werd donker. Ik kon de hele tijd op een muilezel zitten, aangezien de jongens enkel wilden stappen. We moesten door slijk en rivieren, berg op en berg af. Na 4 uur stappen kwamen we uiteindelijk aan in La Union. De inwoners van de Vredesgemeenschap doen er ongeveer 1 uur over. We zijn dus wat trager ;-)

De volgende ochtend vertrokken we rond 8 u richting Mulatos. Het wordt een lange dag: 8 uur onderweg. Bertha had voor ons een lekkere lunchmaaltijd gemaakt : rijst met een stukje vlees warm gehouden in maïsbladeren. We waren blij en uitgeput toen we eindelijk in Mulatos aankwamen.

Mulatos

Het was direct een mooie plaats. Maar ook een emotionele plaats. Het bloedbad van 21 februari 2005 was hier gebeurd. Ze hebben er een mooie kapel geplaatst. Ik kreeg direct kippenvel. Dit was de plaats waar we in België zo vaak brieven hadden voor geschreven. We vragen om gerechtigheid. Als iemand iets fouts doet, dan moet die toch bestraft worden hé?  Dan moet de regering alles doen om de mensen te beschermen, niet waar?  In Colombia blijkbaar niet.

Onze hangmatten werden omhoog gehangen en het muskietennet werd er rond gehangen. We kregen een lekkere maaltijd. Daarna gingen we in onze hangmatten slapen. We probeerden te slapen.

Rond 23u zei Jairo: “Ik heb slecht nieuws. Zeer slecht nieuws”. Zijn nicht die buiten de Vredesgemeenschap woonde, was vermoord. Hij ging, samen met nog iemand ernaar toe om te gaan bevestigen dat zij het was. Midden de nacht vertrokken ze. Ze waren 2 uur onderweg naar de plaats. Het was donker en slangen kunnen hen onderweg bijten. Het was een gevaarlijke tocht.

Elisabeth belde om 1u en 4u naar Jairo om te vragen waar hij was. We zaten midden in het oerwoud. Hierdoor was het gsm-bereik niet zo goed. De telefoon hing aan een paal en daar moest zij gaan bellen. Telkens begeleidden Flavio en Sebastiaan Elisabeth naar de telefoon. We hoopten dat alles goed ging gaan. Tussen 4u en 5u ‘s morgens was Jairo terug. Zijn nicht was inderdaad vermoord.

Onze planning werd aangepast: we moesten naar het gehucht La Esperanza.

wordt vervolgd...

_______________

• Doe mee aan de Schrijf-ze-VRIJdag van Amnesty International op 21 oktober 2011. Surf naar www.amnesty.be/schrijfzevrijdag
• Lees meer over San José de Apartadó