woensdag 10 augustus 2011

“We are praying that your dreams to meet us will be fulfilled one day”

Door Pieter Stockmans, Amnesty-activist en deelnemer aan het Amnesty-kamp op Lampedusa

Van ons bezoek aan het gesloten centrum voor minderjarigen op 26 juli 2011 (zie eerdere blogpost) keerden we met een wrang gevoel terug. Kwetsbare kinderen en jongeren van 14 tot 18 jaar blijven er soms maandenlang opgesloten zonder enige sociale ondersteuning. We hadden contact gelegd met de minderjarigen door naar hen te wuiven toen ze op de binnenkoer achter prikkeldraad stonden. Dat was een bevreemdende ervaring. We besloten hen een solidariteitsboodschap te sturen via Alessandra Ballerini van Terre des Hommes, de organisatie die een bezoekrecht heeft. De 169 kinderen en jongeren stuurden ons een antwoord terug. Een teken van leven van deze ‘invisibili’, onzichtbare kinderen. Ik heb het hier letterlijk overgenomen.




 
Country: Lampadusa
Subject: The Refugee
DATE: 30/7/2011

The Youth organisation,
Lampadusa

Dear youth,

THE REPLY

The youth committee of Lampadusa we humble appreciate your effort, feelings towards we the refugees in Lampadusa.
We are delighted and impress from your reaction in the committee. We saw your reaction at the back of the fences waving to us, trying to make a way in, but unfortunately your permission was not granted due to some circumstances according to the police.

In addition we heard about the demonstration implemented by your organization against your right to meet us, not to make fun of us but to share ideas and to make new friends. We made an arrangement for a demonstration towards your reaction, but we release we have known freedom as you can see how we have been cage. This shows that we have no option.

Please, keep on pushing, we are praying that your dreams to meet us will be fulfilled one day. We hope to see more support from your committee.

Thank you.
Yours faithfully,
Africa Refugees

Onze solidariteitsbrief aan de minderjarigen

(klik op de brief om hem te lezen)
“We kwamen uit verschillende delen van Italië en Europa.
Jong en oud.
We hebben geprobeerd om jullie een glimlach te brengen.
We hebben geprobeerd om tot bij jullie te komen om jullie glimlach te zien.
We hebben geprobeerd om jullie te ontmoeten om jullie namen te vragen en om jullie welkom te heten.
We hebben jullie van ver zien wuiven en we hebben geantwoord door terug te wuiven.

We wilden naar jullie toe rennen, over het hek klimmen om met jullie een paar serene momenten te delen, zodat onze glimlach ook die van jullie zou kunnen worden.

Wij, en vele anderen met ons, zullen blijven hopen om jullie verhalen te horen.
We zullen nooit stoppen om jullie glimlach te zoeken, en om te vragen om jullie te mogen ontmoeten.”

 


Pieter Stockmans

Geen opmerkingen:

Een reactie posten